KunstverkMalerierDette er seinsumartida sitt merke at angen vert djup og fargane sterkeOg sprang ut som ei rose i purpur og ravDå sola lik eit stumt og stort syn nådde vesthimmelen over sjøaneEg har aldri vandra her, aldri plukka blom og bær som kanta denne vegenKvar kveld ventande ljoset frå si barndoms øy i havetHo stig mot himmelbogar…. mot blåe høgder i frå svarte djupNoko vil vera att når vi gårUkjende – du som drog….kom aldri attRaudnande blome som blømer i fjell, aldri eit menneske ser degDet kom siglande frå havet….og ho tendra tusen bålAlltid skal nokon kome ved fjøreI morgon høyrer eg på kva du vilVi skal ikkje sova bort sumarnatta, ho er for ljos til detOg skuggane innunder landOg heile verda ho er vårKveldssong ved havetI dag låg det gull i sundetHøyrer dei låtten frå drukne fantar, så er det Jo som går attFordi det er vår vel, med blomar og bladDen einsame roaren
